Jak co roku, nadszedł i w tym dzień, którego charakteru nie da się nigdy do końca określić: smutny, a jednocześnie radosny; melancholijny i żywiołowy zarazem……Dzień, w którym pożegnaliśmy uczniów klas maturalnych. Obdarowani przez młodszych kolegów drobiazgami na szczęście, odebrali świadectwa i….. jakoś dziwnie długo nie chcieli opuścić murów szkoły. Niektórzy nawet płakali, ale nie wnikamy, czy to z radości, czy z żalu 🙂

W każdym razie życzymy im spełnienia marzeń i żeby każda następna „placówka edukacyjna” była dla nich tak łagodna i czuła jak nasza.